Thursday, January 19, 2012

சசிகலா நடராஜனை இந்த விளையாட்டில் ஜெயிக்க முடியாது!

மிகவும் தந்திரமான பண விவகாரம் ஒன்றில் போயஸ் கார்டன் கால் வைத்திருப்பதாக அறிய முடிகின்றது. கரணம் தப்பினால் பாதாளத்தில் வீழ்த்திவிடக் கூடிய விவகாரம் இது. அப்படியிருந்தும் இதில் ஏன் காலை விடுகிறார்கள் என்றுதான் தெரியவில்லை.

இது நடராஜன் (சசிகலா) தொடர்பான வெளிநாட்டு பண விவகாரம். இன்டர்நேஷனல் கனெக்ஷன் ஜாஸ்தியாக உள்ள, ட்ரிக்கியான விஷயம்.

நடராஜனுக்கும் அ.தி.மு.க.-வுக்கும் தொடர்பு கிடையாது என்றும், சசிகலா விவகாரங்களில் நடராஜன் தலையிட முடியாது என்றும் வெளியே கூறப்பட்டு வந்தாலும், நடராஜனுக்கு கட்சியிலும், ஆட்சியிலும், கார்டனிலும் சகல விதமான தொடர்புகளும் இருந்தது நிஜம். (கட்சியிலேயே இல்லை என்று கூறப்பட்ட நடராஜனை தற்போது கட்சியில் இருந்து நீங்கியிருக்கிறார் ஜெயலலிதா!) அந்தக் குடும்பத்தினரின் பண விவகாரங்களில் பிரதான மூளையாகச் செயற்பட்டதே நடராஜன்தான்.

இவர்களது பண விவகாரம் இரண்டு விதமாக ஹேன்டில் செய்யப்பட்டது. லோக்கலில் வாங்கப்பட்ட சொத்துகள், பினாமி பதிவுகள், எட்சட்ரா விவகாரங்களை எல்லாம் பணத்தை சம்பாதித்த குடும்பத்தினரே கவனித்துக் கொள்ள, வெளிநாட்டு முதலீடுகளைக் கவனித்துக் கொண்டது, நடராஜன்தான்.

இந்த வெளிநாட்டு முதலீடுகள் எப்படி செய்யப்பட்டன? நாங்கள் எழுதப்போவது சிலரை கோபப்படுத்தலாம். ஆனால், ரியல் மேட்டர் நாங்கள் கூறப்போவதுதான். இதை எழுதுவதா வேண்டாமா என்றுகூட நாம் ஒரு தடவைக்கு பல தடவை யோசித்ததுண்டு. எப்படியோ இதில் கூறப்படும் சில விஷயங்கள் சீக்கிரம் வெளியாகத்தான் போகின்றன என்பதால், சில விஷயங்களை எழுதலாம்.

‘நடராஜனின் அரசியல்’ என்று தமிழகத்தில் அறியப்பட்ட அரசியலைவிட, அவரது நிஜ அரசியல் மிக ஆழமானது. நடராஜன் என்ற தனி மனிதர் வீழ்ந்தால், தமிழகத்திலுள்ள முக்கிய ‘இன உணர்வு’ அமைப்புகள் சில ஒரேயடியாக கவிழ்ந்துவிடும் என்ற அளவுக்கு ஆழமானது என்பது உங்களுக்கு தெரியுமா?

நாம் பெயர் குறிப்பிட விரும்பவில்லை. ஆனால், விஷயத்தைச் சொல்கிறோம். இன உணர்வு அமைப்புகள் சிலவற்றின் வைட்டமின் ‘ப’னா வழங்குனரே நடராஜன்தான். இவற்றுக்கும், வெளிநாடுகளிலுள்ள ஈழ விடுதலை அமைப்புகளுக்கும் இடையேயுள்ள லிங்க்கும் நடராஜன்தான். ஆனால், அதை நீங்கள் எந்த விதத்திலும் நிரூபிக்க முடியாது. காரணம், இதில் தொடர்புடைய பணம் எதற்கும் இந்தியாவில் பதிவுகள் ஏதுமில்லை.

குறிப்பிட்ட சில அமைப்புகள் சட்டமன்றத் தேர்தலில் ஒருவித இன்டைரக்டான காரணம் சொல்லி அ.தி.மு.க.-வை ஆதரித்ததையும், ஆனால், அப்படி ஆதரித்த அமைப்புகளை ஜெயலலிதா பெரிதாக தன்னை நெருங்காதவாறு பார்த்துக் கொண்டதையும் நீங்கள் இந்த இடத்தில் கனெக்ட் பண்ணிப் பார்க்கலாம். தன்னை வலிய வந்து ஆதரித்த சிலருடன் தனது போட்டோ வெளியாவதையே முதல்வர் விரும்பவில்லை என்பதன் பின்னணியிலுள்ள காரணம், அந்த அமைப்பின் பைனான்சிங் எங்கிருந்து வருகின்றது என்பது அவருக்கு தெரிந்திருந்ததுதான்!

இப்போது உங்களுக்கு இதுவரை புரிந்திராத சில விஷயங்கள் புரிந்திருக்கும், இல்லையா? அதை விடுங்கள். அது வேறு விதமான அரசியல். நாம் சொல்ல வருவது என்னவென்றால், நடந்தவை எல்லாவற்றுக்கும் பின்னால் ஒரு வலுவான காரணம் உள்ளது என்பதைத்தான்.

சசிகலா குரூப்பின் பணம் வெளிநாடுகளில் முதலீடு செய்யப்படும்போது, நடராஜன் வெளிநாடு செல்ல வேண்டியது அவசியம். அப்போது வெளிநாடுகளில் உள்ள இன உணர்வு அல்லது ஈழ விடுதலை அமைப்புகளின் பேனரில்தான் அவரது பயணம் இருக்கும். கொஞ்சம் ரிவர்சில் போய் யோசித்துப் பார்த்தீர்கள் என்றால், இது புரியும்.

இந்த வெளிநாட்டு முதலீடு இரு பிரிவுகளாக நடைபெறும்.

முதலாவது, இந்தியாவில் இருந்து அரபு நாடுகள் சிலவற்றுக்கு பணம் செல்லும். தமிழக வி.ஐ.பி. அரசியல்வாதிகளில், கட்சி பேதமின்றி யாரைக் கேட்டாலும் தெரிந்திருக்கக்கூடிய 3 நபர்கள் இந்தக் காரியத்தைச் செய்து கொடுப்பார்கள். குவைத் ராஜா என்பது ஒரு பிரபலமான பெயர். இவர் எல்லா ஆட்சிகளிலும் பணம் அனுப்பிக் கொடுக்கும் நபர்.

மற்றையவர் அப்துல்லா என்று அழைக்கப்படும் ஒருவர் (இவர் இஸ்லாமியரே கிடையாது என்பது வேறு விஷயம்) மூன்றாவது நபர் ஒரு கேரளா முஸ்லிம். அவர் தமிழகத்தை விட்டு வெளியேறி சில வருடங்களாகின்றன. இப்போது அரபு நாடு ஒன்றில் ரெசிடென்ஸ் விசா பெற்று வசிக்கிறார். அரபு எமிரேட்ஸ் மற்றும் கேரளாவில் இருந்து ஆபரேட் பண்ணுகிறார். இந்த நபருக்கு பெயர் கிடையாது. (அதாவது என்னவென்று யாருக்கும் தெரியாது). ‘கேரளா பாய்’ என்றே ஹவாலாக்காரர்கள் அழைப்பார்கள்.

2002-ம் ஆண்டு தொடக்கத்தில், ஸ்ரீலங்காவில் யுத்த நிறுத்தம் அமலுக்கு வந்தது. அப்போது ஈழ விடுதலை அமைப்புகளின் பண விவகாரங்களிலும் சில மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. அதுவரை அவற்றைக் கவனித்து வந்தவர்களிடமிருந்து, பொறுப்புக்கள் கைமாறின் புதியவர்கள் டீல் பண்ணத் தொடங்கினார்கள். அப்படியான கட்டத்தில் நடராஜனுக்கு இந்த நெட்வேர்க்குடன் தொடர்பு ஏற்பட்டது.

முதலாவது ஸ்டெப்பாக நெட்வேர்க் மூலம் அரபு நாடுகளுக்கு ஹவாலா முறையில் பணம் செல்வதற்கு நாம் மேலே குறிப்பிட்ட மூவரும் உதவுவார்கள் (ஒன்றாக அல்ல, வெவ்வேறாகத்தான்)

அதன்பின் இரண்டாவது பிரிவினர் அதை டேக்-ஓவர் செய்துகொள்ள, பணம் ஐரோப்பா மற்றும் கனடாவுக்கு செல்லும் என்பதுடன் நிறுத்திக் கொள்வோம்.

இந்த விவகாரத்தின் சைட்-கிக், இன உணர்வு அமைப்புகளுக்கு தமிழகத்தில் செய்யப்படும் பைனான்ஸிங். நாம் கேள்விப்பட்டவரை மொத்தம் 5 பார்ட்டிகளுக்கு பணம் போகின்றது. தமிழகத்தில் இன உணர்வாளர்களின் அரசியல் நடத்துவதற்கு நடராஜன் செய்யும் லாபி அபாரமானது. ஆனால், அது வெளியே தெரிவதில்லை. நடராஜனுக்கு ஏதாவது சிக்கல் ஏற்பட்டால், இதெல்லாம் பொலபொலவென்று சரியும்.

இந்த வலைப் பின்னலுக்குப் பின்னால் இந்திய உளவுத்துறை றோ சிறிதுகாலம் ஓடிப் பார்த்தது. ஆனால், அவர்களால் எந்த முனையையும் பிடிக்க முடியவில்லை. கைவிட்டு விட்டதாக கேள்வி.

சி.பி.ஐ. இதில் தலையை விடாமல், ஒதுங்கியே உள்ளது.

மத்திய உட்துறை அமைச்சின் கீழ் இயங்கும் மற்றொரு உளவுத்துறையான ஐ.பி. (The Intelligence Bureau) மட்டும் ஒரு பைல் மெயின்டெயின் பண்ணுகிறது. அவர்களும் எந்தளவில் இதில் ஆர்வமாக இருக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை.

இப்போது. சசிகலா வெளியேற்றத்தின் பின், சசிகலா குடும்பத்தினர் எந்தளவுக்கு ஆதாயம் அடைந்தார்கள் என்று கண்டுபிடிக்க அதிகாரபூர்வமற்ற ஆபரேஷன் ஒன்று தொடங்கியுள்ளது. நாம் தேலே குறிப்பிட்ட சிக்கலான விவகாரத்தில் பணம் போன பாதைகளைக் கண்டுபிடிக்க, மாநில உளவுப் பிரிவை இறக்கிவிடும் திட்டம் ஒன்று உள்ளதாகத் தெரியவருகின்றது.

இப்போதே சொல்கிறோம், எழுதி வைத்துக் கொள்ளுங்கள். மாநில உளவுப் பிரிவால் இதில் ஒரு நூலைக்கூட பிடிக்க முடியாது. வேண்டுமானால், அரபு நாடு வரை போகலாம். ஆனால், பணம் அங்கு இல்லை. மேற்கே சென்றுவிட்டது. அரபு நாட்டுக்கு வெளியே பணம் செல்லும் பாதையில் இத்தாலிய மாஃபியா கனெக்ஷன் எல்லாம் உள்ளது.

“மாநில உளவுத்துறை இதற்குள் ஏதாவது கண்டுபிடிக்க முடியுமா?” என்று சர்வதேச உளவு வட்டாரங்களில் விசாரித்தபோது கிடைத்த ஒரு வரிப் பதில், “It will be just a harmless joke”

அது உண்மைதான். நம்ம கியூ பிராஞ்ச் ஆட்கள் அணில் ஏறவிட்டு, அண்ணாந்து பார்த்துவிட்டு வரத்தான் முடியும்!

- ரிஷி, விறுவிறுப்பு.காம்

Wednesday, January 11, 2012

தூணாக நின்ற தமிழன் துரும்பானது ஏன்?

இந்திய மக்கள்தொகையில் ஏறத்தாழ பதினாறில் ஒரு பங்கு தமிழர்கள் வாழ்ந்தாலும் அவர்களுக்குரிய அங்கீகாரம் என்பது இந்திய அரசியலில் அளிக்கப்படவில்லை. இந்திய அரசும் சரி, அகில இந்திய அரசியல் கட்சிகளும் சரி தமிழர்களின் தலையாய பிரச்னைகளைக் குறித்துக் கொஞ்சமும் கவலைப்படுவதில்லை.

தமிழ்நாட்டின் அண்டை மாநிலங்கள் தமிழகத்திலிருந்து உணவுப்பொருள்கள், துணி, சிமெண்ட், மின்சாரம் போன்ற பலவற்றை எவ்விதமான தங்குதடையுமில்லாமல் பெற்றுக்கொள்கின்றன. இயற்கையிலேயே தண்ணீர்ப் பற்றாக்குறையான தமிழகத்துக்குத் தங்களிடம் மிகையாக உள்ள தண்ணீரைக்கூடத் தர அவர்களுக்கு மனமில்லை. பிடிவாதமாக மறுக்கின்றன.

இந்திய விடுதலைப் போரில் தமிழகம் செலுத்தியிருக்கிற பங்கு அளப்பரியதாகும். தென்னாப்பிரிக்காவில் வழக்கறிஞராகப் பணியாற்றிய மோகன்தாஸ் காந்தியின் அறப்போராட்டங்களுக்குத் துணையாக நின்று அவரை மகாத்மா காந்தியாக ஆக்கியவர்கள் தமிழர்கள். அவர் அழைப்பை ஏற்றுச் சிறை புகுந்தவர்களில் பெரும்பாலோர் தமிழர்கள். அவர்களில் ஒருத்தியான தில்லையாடி வள்ளியம்மை தனது உயிரைத் தியாகம் செய்து காந்தியடிகளின் அறப்போராட்டத்துக்கு முக்கியத்துவத்தை ஏற்படுத்தினார்.

தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த ராஜாஜி, சத்தியமூர்த்தி, காமராஜ் போன்ற பல தலைவர்களும் எண்ணற்ற தொண்டர்களும் காந்தியடிகளை உளமாறப் பின்பற்றி எண்ணற்ற தியாகங்களைச் செய்தார்கள். அண்ணலின் அழைப்பையேற்று அறப்போரில் தடியடிக்கு ஆளாகி உயிர்நீத்தான் திருப்பூர் குமரன்.

நேதாஜி சுபாஷ் சந்திர போஸ் சிங்கப்பூரில் முதலாவது இந்திய சுதந்திர அரசை நிறுவி, இந்திய தேசிய ராணுவத்தை அமைத்தபோது அவருக்குத் தோள்கொடுத்துத் துணை நின்றவர்களில் பெரும்பாலோர் தமிழர்கள்.

முதலாவது சுதந்திர இந்திய அரசு அமைக்கப்பட்டபோது நிதியமைச்சர் பொறுப்பைத் தமிழரான ஆர்.கே.சண்முகம் செட்டியாரிடம் பிரதமர் நேரு ஒப்படைத்ததைத் தொடர்ந்து, முதலாவது கவர்னர் ஜெனரலாக ராஜாஜி, மத்திய அமைச்சர்களாக டி.டி.கிருஷ்ணமாச்சாரியார், ஓ.வி. அளகேசன், ஆர். வெங்கட்ராமன், சி. சுப்பிரமணியம் போன்ற பலர் பெரும் பொறுப்புகள் வகித்துச் சிறப்பாகத் தொண்டாற்றி தமிழகத்துக்குப் பெருமை ஈட்டிக்கொடுத்தார்கள். அவர்களுடன் நமக்குக் கருத்து மாறுபாடு இருக்கலாம். ஆனால், அவர்கள் ஒருபோதும் தமிழுக்கோ, தமிழினத்துக்கோ, தமிழகத்துக்கோ சிறுமை தேடித் தரவில்லை.

அகில இந்திய கட்சிகளின் தலைவர்களாகவும் பல தமிழர்கள் சிறந்து விளங்கினார்கள். காங்கிரஸ் தலைவராகக் காமராஜ், முஸ்லிம் லீக் தலைவராக "காயிதே மில்லத்' முகமது இஸ்மாயில், பார்வர்ட் பிளாக் கட்சித் தலைவராக உ. முத்துராமலிங்கத்தேவர் மற்றும் பி.கே. மூக்கையாத் தேவர் போன்ற பலர் பொறுப்பு வகித்து அந்த பதவிகளுக்குப் பெருமை தேடித் தந்தார்கள்.

இந்தியாவில் இப்படிப் பிற மாநிலத்தவர்களால் மதிக்கப்பட்ட நிலையில் வாழ்ந்த தமிழர்களின் இன்றைய நிலையை எண்ணிப்பார்த்தால் பரிதாபப்படவேண்டி உள்ளது. தமிழகத்தை வாட்டி வதைத்து வரும் பல்வேறு உயிர்நாடியான பிரச்னைகளைத் தீர்ப்பதற்கு வழிதெரியாமல் தமிழன் திகைத்துக் கிடக்கிறான். அவன் தலையில் மிளகாய் அரைக்கும் வேலையை மற்ற மாநிலங்கள் செய்கின்றன.

30 ஆண்டு காலத்துக்கு மேலாக முல்லைப் பெரியாறு அணைப் பிரச்னை தமிழகத்தின் 5 தென் மாவட்டங்களை அலைக்கழித்துக் கொண்டிருக்கிறது. உறுதியாக நிற்கும் முல்லைப் பெரியாறு அணை பலவீனமாக இருக்கிறது என கேரள அரசியல்வாதிகள் இணைந்து நின்று பொய்மைக் கூப்பாட்டைக் கிளப்பி தமது நோக்கத்தில் வெற்றி பெற்றுவிட்டார்கள்.

மத்திய நீர்வள ஆணையம் கூறியபடி அணை 12.5 கோடி ரூபாய் செலவில் நாம் அணையை மேலும் வலுப்படுத்தினோம். முழுமையாக வலுப்படுத்தியபிறகு அணையின் நீர்மட்டத்தை உயர்த்திக் கொள்ளலாம் என மத்திய நீர்வள ஆணையம் கூறியதைக் கேரளமும் ஏற்றுக்கொண்டது. ஆனால், அணையின் மராமத்து வேலைகள் முடிந்த பிறகும் இன்றுவரை நீர்மட்டத்தை உயர்த்த மறுக்கிறது.

வேறுவழியில்லாமல் உச்ச நீதிமன்றத்தில் தமிழகம் முறையிட்டது. அவர்களும் விசாரித்து இறுதியாக 2006-ம் ஆண்டில் 142 அடிக்கு நீர்மட்டத்தை உயர்த்திக்கொள்ளலாம் எனத் தீர்ப்பு அளித்தனர். ஆனால், அந்தத் தீர்ப்பையும் நம்மால் நிறைவேற்ற முடியவில்லை. கேரளத்தின் முடிவை மீறி மத்திய அரசும் எதுவும் செய்யவில்லை. அதற்குக் காரணம், மத்திய அரசில் அங்கம் வகிக்கும் கேரள அமைச்சர்களும், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களும், கேரள உயர் அதிகாரிகளும் இணைந்து நின்று உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பை அமலாக்கவிடாமல் சாதிப்பதில் வெற்றிபெற்று விட்டார்கள்.

தமிழகத்துக்குத் தண்ணீர் கேரளத்துக்குப் பாதுகாப்பு - அதற்கு ஒரே வழி புதிய அணை கட்டுவது என்று கேரளம் கூறுகிறது. மத்தியில் பதவி வகிக்கும் கேரள அமைச்சர்கள், கேரள முதலமைச்சர் தலைமையில் அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களின் குழு ஆகியோர் பிரதமரையும் மற்ற மூத்த அமைச்சர்களையும் சந்தித்து தங்கள் திட்டத்துக்கு ஆதரவு திரட்டியிருக்கிறார்கள்.

அதேவேளையில் மத்திய அமைச்சரவையில் அங்கம் வகிக்கிற தமிழக அமைச்சர்கள் நமது கடமை வாய்மூடி கிடப்பதே என்ற ரீதியில் மௌனம் சாதிக்கிறார்கள். தமிழ்நாட்டில் பொதுக்கூட்டம் ஒன்றில் பேசிய மத்திய உள்துறை அமைச்சர் ப.சிதம்பரம் முல்லைப் பெரியாறு அணைப் பிரச்னை குறித்து கேரள அரசியல்வாதிகளைக் கண்டிக்கும் வகையில் ஏதோ சொன்னார் என்பதற்காக அவர் மீது அவர்கள் பாய்ந்தார்கள். உடனே அவர் தான் கூறியவற்றையெல்லாம் திரும்பப் பெறுவதாகக் கூறிச் சரணாகதி அடைந்தார்.

இவ்வளவுக்கும் பிரதமருக்கு அடுத்த பதவியான உள்துறை அமைச்சர் பொறுப்பில் இருப்பவர் ப.சிதம்பரம். அவரையே மிரட்டிப் பணியவைக்கக் கேரள அரசியல்வாதிகளால் முடிகிறது.

மத்திய பாதுகாப்புத் துறை அமைச்சரான ஏ.கே.அந்தோணி கடற்படையைச் சேர்ந்த நீர்மூழ்கி வீரர்களை அனுப்பி பெரியாறு அணையின் வலிமையைச் சோதனை புரிய ஆணை பிறப்பித்தார். பிரச்னை உச்ச நீதிமன்ற பரிசீலனையில் இருக்கும்போது அதில் தலையிட்டு தமிழகத்துக்கும் தெரிவிக்காமல் இத்தகைய அடாவடியில் அவர் ஈடுபட்டபோது அவரைக் கண்டிக்கக்கூட மத்திய அரசில் அங்கம் வகிக்கும் ஒரு தமிழக அமைச்சர்கூட முன்வரவில்லை.

அதைப்போல காவிரிப் பிரச்னையில் ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளாகக் காவிரி நதிநீரில் நமக்குள்ள உரிமையைக் கர்நாடகம் தட்டிப் பறித்தது. பேச்சுவார்த்தை என்ற பெயரில் இழுத்தடித்துக் காலம்கடத்தி, அதற்கு நடுவே புதிய அணைகளைக் கட்டித் தண்ணீரைத் தடுத்து - வேறு வழியில்லாமல் நடுவர் மன்றம் அமைக்கும்படி மத்திய அரசிடம் வேண்டிக்கொண்டோம். ஆனால், மத்திய அரசு அதைச் செய்ய முன்வரவில்லை.

உச்ச நீதிமன்றத்தில் முறையிட்டு உச்ச நீதிமன்றம் தலையிட்டு நடுவர் மன்றத்தை அமைக்கும்படி மத்திய அரசுக்கு ஆணை பிறப்பித்தது. நடுவர் மன்றம் இடைக்காலத் தீர்ப்பு ஒன்றை வழங்கி ஆண்டுதோறும் 205 டி.எம்.சி. நீரைத் தமிழகத்துக்கு அளிக்கவேண்டும் என ஆணையும் பிறப்பித்தது. நடுவர் மன்றத்தின் ஆணையை ஏற்பதற்கு கர்நாடகம் மறுத்துவிட்டது.

இடையில் நடுவர் மன்றத்தைச் செயல்படாமல் முடக்குவதற்கும் கர்நாடகம் சதி செய்தது. கர்நாடகத்தைச் சேர்ந்த தேவகௌடா மத்தியில் பிரதமர் பொறுப்பை ஏற்ற பிறகு ஏற்கெனவே அவர் முதலமைச்சராக இருந்தபோது நடுவர் மன்றத் தலைவர் மீது வழக்குத் தொடர்ந்த காரணத்தால் நடுவர் மன்றத் தலைவர் பதவி விலக நேர்ந்தது.

இதற்குக் காரணமான தேவகௌடாவை பிரதமராக்கியதில் தி.மு.க.வுக்குப் பெரும் பங்குண்டு. நடுவர் மன்றத்துக்கு மீண்டும் புதிய தலைவரை நியமிப்பதற்குக் காலம் கடத்தப்பட்டது. இறுதியாக ஒருவர் நியமிக்கப்பட்டு நடுவர் மன்றம் ஒரு இறுதித் தீர்ப்பையும் வழங்கிற்று. ஆனால், இடைக்காலத் தீர்ப்புக்கு ஏற்பட்ட கதியே இறுதித் தீர்ப்புக்கும் ஏற்பட்டது. இரண்டு தீர்ப்புகளையும் கர்நாடகம் மதிக்க மறுத்தது. அதன் மீது நடவடிக்கை எடுக்க மத்திய அரசு இன்றுவரை முன்வரவில்லை. மத்திய அரசில் அங்கம் வகிக்கும் ஒரு தமிழக அமைச்சர்கூட அதற்காகக் கவலைப்படவில்லை.

ஈழத் தமிழர் பிரச்னையிலும் இதேபோக்கு தொடர்ந்தது. 2009-ம் ஆண்டில் விமான குண்டு வீச்சுக்கும், பீரங்கித் தாக்குதலுக்கும், சிங்கள ராணுவ வெறியாட்டத்துக்கும் ஆளாகி மூன்று லட்சத்துக்கு மேற்பட்ட தமிழர்கள் தவித்தபோது அவர்களைக் காப்பாற்றத் தமிழகம் எவ்வளவோ போராடியும்கூட மத்திய அரச அலட்சியம் செய்தது. எரியும் நெருப்பில் எண்ணெய் ஊற்றியதுபோல சிங்கள இனவெறி அரசின் கொலைவெறி ராணுவத்துக்கு ஆயுதங்களை அள்ளிக் கொடுத்து இந்திய அரசு துணைநின்றது.

இதன் விளைவாக, ஒரு லட்சத்துக்கு மேற்பட்ட தமிழர்கள் பதைக்கப்பதைக்க படுகொலை செய்யப்பட்டார்கள். மூன்று லட்சத்துக்கு மேற்பட்ட தமிழர்கள் முள்வேலி முகாமுக்குள்ளே அடைபட்டுப் போதுமான உணவு, தண்ணீர், மருந்து இல்லாமல் பெரும் துன்பத்துக்கு ஆளானார்கள். இந்திய அரசைத் தடுக்க வேண்டிய தமிழக தி.மு.க. அரசு இரட்டை வேடம் பூண்டது. அப்போது மன்மோகன் சிங்கின் அரசு தி.மு.க.வின் 15 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் தயவில்தான் பதவியில் இருந்தது என்பதுதான் அதைவிடக் கொடுமை.

இலங்கையில் உடனடியாகப் போர்நிறுத்தம் செய்யப்படாவிடில் எங்கள் ஆதரவைத் திரும்பப் பெற்றுக்கொள்வோம் என்று சொல்கிற துணிவு தி.மு.க.வுக்கு வரவில்லை, போகட்டும். குறைந்தபட்சம் இந்திய அரசின் நடவடிக்கைகளுக்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்து மத்திய தி.மு.க. அமைச்சர்கள் பதவி விலகியிருக்க வேண்டும். அவ்வாறு செய்யக்கூட அவர்கள் துணியவில்லை. செய்ய வேண்டியதைச் செய்யாமல் சென்னைக் கடற்கரையில் சாகும்வரை உண்ணாவிரதம் என 3 மணி நேர நாடகம் ஒன்றை கருணாநிதி அரங்கேற்றினார்.

மன்னிக்க முடியாத வரலாற்றுப் பெருந்தவறை ஈழப் பிரச்னையில் தி.மு.க. செய்தது என்று சரித்திரம் அந்தக் கட்சியின் துரோகத்தைப் பதிவு செய்யும்.

ஈழத் தமிழர்களை மட்டுமா, தமிழக மீனவர்களை ஒரேயடியாகக் கைகழுவிவிட்டது மத்திய அரசு. 30 ஆண்டுகளுக்கு மேலாகத் தமிழக மீனவர்களைச் சிங்களக் கடற்படை வேட்டையாடுகிறது. விரட்டி விரட்டிச் சுடுகிறது. இந்தியக் கடற்படையோ வேடிக்கை பார்க்கிறது. இதுவரை 500-க்கு மேற்பட்ட மீனவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டிருக்கிறார்கள். ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் அங்கஹீனமாகி இருக்கிறார்கள். பல கோடி ரூபாய் பெறுமான மீனவர்களின் படகுகள், வலைகள் சேதமாக்கப்பட்டு இருக்கின்றன. இத்தனைக்கும் மௌன சாட்சியாக மத்திய அரசு விளங்குகிறது.

உலகில் எந்த நாட்டிலும் கடலில் எல்லை தாண்டினார்கள் என்ற குற்றச்சாட்டின்பேரில் சுட்டுத்தள்ளுவதில்லை. உலகத்திலேயே அவ்வாறு செய்கிற ஒரே நாடு இலங்கைதான். தன்னுடைய குடிமக்கள் கொல்லப்படுவதை வேடிக்கை பார்க்கும் ஒரே நாடும் இந்தியாதான்.

நமது மீனவர்களைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பும் கடமையும் மத்திய அரசுக்கு உண்டு. தமிழ்நாட்டு மீனவர்களை இந்தியக் குடிமக்களாகவே அரசு கருதவில்லை என்று மத்திய அரசில் அங்கம் வகிக்கும் ஒரு தமிழக அமைச்சர்கூட எதிர்ப்புத் தெரிவிக்கவில்லை.

தமிழகத்தின் பல கனவுப் பெருந்திட்டங்கள் நீண்டகாலமாகவே கிடப்பில் கிடக்கின்றன. மேற்கு நதிநீரைக் கிழக்கே தமிழகத்துக்குத் திருப்புதல், கங்கை-காவிரி இணைப்புத் திட்டம், சேதுக்கால்வாய் திட்டம் போன்ற நிறைவேறாத திட்டங்கள் பல உண்டு. ஆனால், முன்னவை இரண்டும் பரிசீலனைக்கே எடுத்துக்கொள்ளப்படாத நிலையில் சேதுக்கால்வாய்த் திட்டம் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டு, கோலாகலமான தொடக்க விழா மதுரையில் நடத்தப்பட்டது.

சோனியா காந்தி, மன்மோகன் சிங், கருணாநிதி போன்றவர்கள் பங்கெடுத்துக் கொண்டனர். வேகமாக வேலைகளும் தொடங்கப்பட்டு 3,000 கோடி ரூபாய்க்கு மேல் கடலில் கொட்டப்பட்டது. ஆனால், இராமர் பாலம் என்ற பிரச்னையை முன்வைத்து இத்திட்டத்துக்குச் சவக்குழி தோண்டப்பட்டது. பல்லாண்டு காலமாக இந்தத் திட்டம் செயலற்றுக் கிடக்கிறது. நூறாண்டு காலத்துக்கு மேலான தமிழர்களின் கனவுத் திட்டமாகும் இது. இத்திட்டத்தின் எதிர்காலம் என்ன என்பது தெரியாமல் தமிழகம் இருளில் வைக்கப்பட்டுள்ளது. உச்ச நீதிமன்றம் விதித்த தடையாணையை விலக்கி இத்திட்டத்தை தொடர்வதற்கான நடவடிக்கை எதனையும் மத்திய அரசு மேற்கொள்ளவில்லை. மத்திய அரசில் அங்கம் வகிக்கும் தமிழக அமைச்சர்களும் அதைப்பற்றிக் கவலைப்படவில்லை.

பிற தென்மாநிலங்கள் தங்களுக்குத் தேவையில்லை என்று ஒதுக்கித் தள்ளிய அணு மின் திட்டத்தைத் தமிழகத்தின் தலையில் கட்டியது மத்திய அரசு. கூடங்குளம் அணுமின் நிலையத்தில் உற்பத்தியாகும் மின்சாரம் முழுக்கத் தமிழகத்துக்குக் கிடைத்தாலும் பரவாயில்லை. ஆனால், பிற தென்மாநிலங்களுக்கும் அதில் பங்களித்துவிட்டு எஞ்சியதுதான் தமிழகத்துக்குக் கிடைக்கும். ஆனால், அணு உலை வெடிக்குமானால் அதனால் வரும் அபாயம் முழுக்க முழுக்க தமிழகத்துக்கு மட்டுமே. இதுதான் மத்திய அரசு தமிழனுக்கு வழங்கியிருக்கும் நீதியாகும்.

இந்திய அரசியலில் தமிழகம் பகடைக்காய் ஆக்கப்பட்டுவிட்டது. ஒரு காலத்தில் மத்திய அரசில் தமிழகத்துக்கு இருந்த செல்வாக்கின் விளைவாக பெரும் கனரகத் திட்டங்கள் தமிழகத்தில் தொடங்கப்பட்டு தமிழகம் தொழில் வளத்தில் இந்தியாவில் மூன்றாவது இடத்துக்கு முன்னேறியது. ஆனால், இன்று தமிழகம் ஒவ்வொரு துறையிலும் பின்னோக்கிச் செல்கிறது.

இதுவரை இந்திய வரலாறு கண்டறியாத வகையில் அலைக்கற்றை ஊழல் போன்ற மாபெரும் ஊழலைச் செய்து ஒட்டுமொத்தத் தமிழகத்தைத் தலைகுனிய வைத்து திகார் சிறையாளர்களாக மாறிய சாதனைக்குரியவர்கள் தமிழர்கள் என்ற பெருமை மட்டுமே இப்போது தில்லியில் எஞ்சி நிற்கிறது.

இந்திய அரசியலை ஒரு காலகட்டத்தில் தூணாகத் தாங்கி நின்ற தமிழன் இப்போது சிறு துரும்பாகக் கருதப்பட்டு அலட்சியப்படுத்தப்படுகிறான். காரணம், தங்களது பதவி சுகத்துக்காக மத்திய அமைச்சரவையில் அங்கம் வகிக்கும் ஒரு தமிழக அமைச்சர்கூடத் தமிழகத்தின் நலனுக்காகக் குரலெழுப்பத் தயாராக இல்லை. மேற்குவங்க முதல்வர் மம்தா பானர்ஜிக்கு இருக்கும் வீரம், வேட்டி கட்டிய தமிழக அமைச்சர்களில் ஒருவருக்குக்கூட இல்லாததுதான் என்பதை நாம் சொல்ல வேண்டாம், இந்தியாவே கூறும். தூணாய் நின்ற தமிழன் துரும்பானதன் காரணம் இதுதான் என்று சரித்திரம் இவர்களை இகழும்!

நன்றி: தினமணி